🔅راوی می‌گوید به امام صادق عرض کردم، حدیثی از جانب شما برای ما نقل شده که فرمودید: «إِذَا عَرَفْتَ فَاعْمَلْ مَا شِئْتَ»
هر وقت ما را شناختی، هر کاری خواستی انجام بده
▫️فرمودند: آری، من این حدیث را گفته‌ام.
عرض کردم: حتی اگر زنا کنند یا سرقت کنند یا شراب بنوشند؟!
▫️فرمودند:
«إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ» وَ اَللَّهِ مَا أَنْصَفُونَا أَنْ نَكُونَ أُخِذْنَا بِالْعَمَلِ وَ وُضِعَ عَنْهُمْ»
انا لله و انا الیه راجعون. به خدا سوگند، این افراد نسبت به ما اهل بیت منصف نیستند که تصور کردند ما به عمل و طاعت الهی موظف شده‌ایم، ولی تکلیف از آنها برداشته شده! (یعنی آنها به صرف معرفت ما، موظف به رعایت حلال و حرام دین نباشند)
▫️همانا من اینگونه گفتم: هرگاه ما را شناختی، پس هر آنچه می‌خواهی از کار خیر، کم یا زیاد انجام بده، زیرا در این صورت، خدا از تو آن کار خیر را قبول می‌کند.
📚الکافي ج ۲، ص ۴۶۴
🔹🔹🔹🔹🔹
✍🏻 چند نکته:
1⃣ طبق برخی نقل‌های دیگر از این روایت، فردی که چنین مطلب کذبی رو به اهل بیت نسبت داده، ابوالخطاب از غلات مشهور دوران امام صادق بوده است.
2⃣ از تفکرات رایج غلات در دوران حضور اهل بیت، «کم اهمیت دانستن حلال و حرام دین یا بی توجهی به آن»، به بهانه توجه به باطن دین است.
3⃣ جذابیت این تفکر، به گونه‌ای است که با وجود حضور امام معصوم و مخالفت صریح با آن و لعن مدعیان آن، باز هم این تفکر در دوران ائمه مختلفی وجود دارد!
4⃣ طبق روایات متواتر، پذیرش ولایت اهل بیت، رکن اساسی دین و مایه نجات نهایی در آخرت است. لکن همانطور که در یادداشت‌های سابق اشاره شد، «التزام عملی به احکام دین، ضامن ایمان و حافظ ولایت است».
از این رو باید توجه داشت که «از دست ندادن ایمان تا زمان مرگ»، «عذاب نشدن در برزخ»، «مبتلا نشدن به عذابهای روز قیامت» و «کسب رضای امام زمان ارواحنا فداه»، وابسته به «التزام عملی انسان به طاعت الهی» است.
5⃣ ایجاد تقابل بین عمل و اعتقاد، و «کم توجهی به عمل» به بهانه پرداختن به «باور و اعتقاد»، منجر به تقویت اعتقاد نمی‌شود.
زیرا رکن دین که همان «معرفت به خدا و حجج الهی» است، در مسیر طاعت الهی، تقویت می‌شود.
همچنین -همانطور که در اینجا و اینجا اشاره شد – از مهم‌ترین مصادیق ولایتمداری اهل بیت، «التزام عملی به دستورات اهل بیت» است.